Το ξυπνητήρι και τα παράπονα!

Μετα από δύο βδομάδες στο σπίτι με τα παιδιά σήμερα αγανακτισμένη για πρώτη φορά ψιθύρισα πως η Δευτέρα πλησιάζει...
Το μάτι μου γυαλιζε σίγουρα, και το μόνο που ήθελα ήταν να πιω δύο τζουρες καφέ χωρίς να μου μιλάει κανείς, χωρίς να πέφτουν τυχαία ταχα μου αυτοκινητάκια στο φλιτζάνι μου.
Χωρίς να χυθεί ο καφές μου.
Χωρίς να με τραβάνε , χωρίς να τσακώνονται μπροστά μου.
Μπορεί να με ενοχλεί λίγο που θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ξανά το ξυπνητήρι όμως οι δύο βδομάδες ήταν αρκετές για να ξεφύγουμε εντελώς!
Όλα ξεκίνησαν παραμονές των εορτών που το διπλό μας στρώμα στρώθηκε στο σαλόνι μία παράδοση που φέρνει ιδιαίτερη χαρά στα παιδιά!

Τα παιδιά όπως ήταν αναμενόμενο όλη μέρα κυριολεκτικά χοροπηδούσαν πάνω στο στρώμα, καναπέ, τραπεζάκι.
Χοροπηδούσαν τόσο πολύ που από την δεύτερη κιόλας μέρα έλεγα πως το στρώμα πολύ σύντομα θα πάει στην θέση του.
Ο μεγάλος αδιαφορώντας πλήρως καθώς χοροπηδαγε χαρούμενος έλεγε
- σιγά μέχρι το βράδυ θα το έχεις ξεχάσει!
Ο μικρός βλέποντας τον αδερφό του μιμούνταν άψογα κάθε του άλμα!
Εγώ έμενα σαν στήλη άλατος χωρίς άλλα επιχειρήματα η απειλές μιας και σίγουρα μέχρι το βράδυ θα το είχα ξεχάσει!
Μετά από μία βδομάδα το στρώμα επιτέλους έφυγε από το παιδότοπο σαλόνι μας!
Όμως η τρέλα παρέμεινε!
Τρέξιμο στο σπίτι, φωνές, υστερία αυτοκινητάκια, μουσική κλάματα και γέλια .
Ο νεότερος της οικογένειας μέσα σε δύο βδομάδες έδειξε ακόμα περισσότερο πόσο μεγάλος θεατρίνος είναι!
Καλύπτοντας και ξεπερνώντας κατά πολύ τον μεγάλο του αδερφό!
Υπήρχαν στιγμές που ο μεγάλος μου φώναζε παρακαλώντας....
-Μαμά κάνε κάτι με αυτόν να ηρεμισουμε λίγο!
Όλα αυτά από το πρωί μέχρι το βράδυ!
Μια τρελή τρελή οικογένεια σε χριστουγεννιάτικες διακοπές στο σπίτι!
Οι μέρες κύλησαν γρήγορα!
Όμως απολαυστικά!
Νιώθω πως μου αρέσει το χάος που επικρατεί εδώ μέσα!
Ίσως και να το συνήθισα!
Το ξυπνητήρι όμως νιώθω πως δεν θα το συνηθίσω ποτέ!
Και μόλις το ενεργοποίησα!
Όπως και τα παράπονα του γιου μου.
Ο οποίος κάθε δέκα λεπτά έχει και μία καινούργια ιδέα...
-Μαμά τι λες να φτιάξουμε κατασκευές;
-Μαμά τι λες να πάμε βόλτα;
-Μαμά τι λες να έρθει κανένας φίλος μου!
-Μαμά.. Έχω μία ιδέα!
-Σε λίγο μωρό μου...
-Όχι σήμερα...
-Θα δούμε..
-Ουφφφφ όλο όχι μου λες!
-Μα αφού κάθε λίγο μου προτείνεις και κάτι καινούργιο!
-Ε καλά όλο τα ίδια λες!!

Χτες αποφάσισα πως πρέπει να σιδερωσω.
Τους μάζεψα και τούς δύο στο δωμάτιο για να μπορώ να τους ελέγχω...
Στο δωμάτιο πέρα από το σημείο που ακουμπούσαν τα πόδια μου δεν υπήρχε άλλος χώρος!
Σκορπισμένα παντού όλα τους τα παιχνίδια....
-Σε παρακαλώ μαζέψτε το δωμάτιο επιτέλους!
 ζήτησα για πολλαπλή φορά!
-Θα πάω στον παππού, και θα του πω να μου φτιάξει έναν καθαριστή...
-Τι καθαριστή παιδί μου;
-Καθαριστή μαμά ρομπότ καθαριστή, να μαζεύει παιχνίδια, να μαζεύει τα ρούχα μου, να μαζεύει μαρκαδόρους!
Και εγώ απλά θα του λέω τι να κάνει!
Αυτή ήταν η απάντηση
-Καλά μέχρι τότε μάζεψε το δωμάτιο σου.
-Καλά δεν ακούς; Όλο τα ίδια λες!! Και να τα κάνω πάλι τα ίδια θα λες!
Όλα αυτά από το στόμα του εξάχρονου αγόριου μου!!!
Έτσι λοιπόν νιώθω πως οι δύο βδομάδες ήταν υπέρ αρκετές...
Μπορεί να με ζοριζει η ιδέα πως από αύριο το ξυπνητήρι θα χτυπάει τα χαράματα, όμως έχουν αρχίσει και με ζοριζουν και τα παράπονα!

Η ώρα περασμένη, νιώθω εξάντληση.
Μέσα στην ησυχία της νύχτας χαμογελάω μόνη μου.
Δεν περάσαμε και άσχημα τελικά.
Είδαμε ταινίες, αγκαλιαστηκαμε, παίξαμε, κάναμε σχέδια για την νέα χρονιά, κοιμήθηκαμε λιγάκι παραπάνω!
Πήγαμε βολτες, εκδρομές περιμέναμε το χιόνι που ποτέ δεν ήρθε!
Και τώρα που το σκέφτομαι θα μου λείψει όλο αυτό!
Εγώ να φωνάζω και εκείνοι χαρούμενοι και γελαστοί να τρέχουν αδιαφορώντας!
Να ρωτάω ποιος το έκανε αυτό και να δείχνουν ο ένας τον άλλον.
Θα συμβαίνουν και πάλι αλλά σε μικρότερη ένταση μίας και η καθημερινότητα, το σχολείο οι δραστηριότητες θα μειώσουν λίγο τις αταξίες!
Από αύριο λοιπόν το ξυπνητήρι θα βάλει μία τάξη!
Θα ξεκινήσει το καθημερινό τρέξιμο.
Σίγουρα δεν θα λείπουν οι ζαβολιες κι το γέλιο.
Όμως δεν θα ναι Χριστούγεννα!