ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΣΑ!!

θυμάσαι ότι τελείωσε το γάλα με γρήγορες κινήσεις παίρνεις παιδί, τσάντα και τρέχεις στο σούπερ μάρκετ.

Φυσικά μέχρι εκεί δεν φτάνεις και τόσο γρήγορα, γιατί όπως λένε όποιος βιάζεται σκοντάφτει..

 Έτσι λοιπόν στον δρόμο τρεχάλα κοιτώντας το ρολόι για να προλάβεις,  το τρίχρονο παιδί σου έχει και απορίες ! Ε να μην του  τις λύσεις?

Ύστερα  μια πέτρα που  μπήκε στο παπούτσι , ένα κουνούπι τον τσίμπησε ....και πολλά τέτοια.
Επιτέλους φτάνεις!

Καταϊδρωμένη  βρίσκεσαι στον διάδρομο με κρουασάν σοκολάτες και διάφορες ακόμα λιχουδιές, αποσπάς με κάθε τρόπο την προσοχή του για φτάσεις στο ταμείο.

Ξαφνικά χτυπάει το κινητό.

Κρατάς παιδί γάλα δυο ακόμα πραγματάκια που θυμήθηκες  την τελευταία στιγμή,  προσπαθείς να δεις ποιος σε καλεί τόσο επίμονα..

Και τότε βλέπεις  ότι είναι το τηλεφώνημα που περίμενες όλη μέρα. 

Αφήνεις το μικρο χεράκι , σηκώσεις το τηλέφωνο, κρατάς γάλα ,τσάντα και δυο ακόμα πράγματα  στα χέρια σου. Εύχεσαι το παιδί να κάτσει δίπλα σου.

Παρακαλώ....

Ο συνομιλητής σου μιλάει,σου μίλαει δεν έχει την εικόνα σου. 

Εσύ προσπαθείς να ανταπεξέλθεις στον ίδιο ακριβώς  τόνο.
Στην πραγματικότητα όμως  κρατάς γάλα , τσάντα τα δυο πραγματάκια  το κινητό και το παιδί σου.

Κοιτάς το παιδί που έχει γεμίσει με σοκολάτες κρουασάν και χαρούμενο συνεχίζει τα ψώνια του.

Με την παραπάνω εικόνα , τραβάς όσο πιο ήρεμα μπορείς το παιδί, το κοιτάς με νόημα να αφήσει τα δικά του ψώνια , εκείνο διαμαρτύρεται γιατί ταυτόχρονα του αφαιρείς τα ψώνια που με τόση ευκολία απέκτησε.

Οι  γύρω σε κοιτάνε περίεργα , ο συνομιλητής σου δεν έχει βάλει ούτε κόμμα!

 Σου πέφτει το γάλα ,  αφήνεις το παιδί για να πιάσεις το γάλα το παιδί όμως αφήνει εσένα και πηγαίνει ξανά προς τα γλυκίσματα .

Βρίσκεσαι σε κατάσταση πανικού τελικά λες όσο πιο ευγενικά μπορείς ότι πρέπει να κλείσεις.

Πετάς το κινητό στην τσάντα και προσπαθείς να ηρεμήσεις για το τηλεφώνημα που περίμενες και έγινε την πιο ακατάλληλη στιγμή.
Να βρεις έναν τρόπο να φτάσεις γρήγορα στο ταμείο χωρίς φωνές και κλάματα .

Το παιδί  κλαίει οι υπόλοιποι συνεχίζουν και σε κοιτάζουν περίεργα λες και πρώτη φόρα βλέπουν τρίχρονο να κάνει έτσι .

Ευτυχώς σε κοιτάει και μια μαμά που σε κατανοεί και σε λυπάται ταυτόχρονα ,της χαμογελάς και φεύγεις.

Έχεις κοκκινίσει,  έχεις χάσει το παιχνίδι.

Με μια σοκολάτα επιπλέον φτάνεις στο ταμείο.

Περιμένεις στην ουρά, κρατάς ακόμη όλα τα παραπάνω το παιδί πειράζει τις τσίχλες ,καραμέλες παει να τα πιάσει προσπαθείς να του πεις τα ίδια όπως πάντα.

Νιώθεις ότι λίγο ακόμα και θα βάλεις τα κλάματα .

Τελικά έρχεται η σειρά σου, ψάχνεις πορτοφόλι βάζεις τα ψώνια σε σακούλα, κρατάς  το παιδί μην πεταχτεί έξω.

Υπόσχεσαι να μην ξανά ξεχάσεις γάλα!

Με την ίδια δυσκολία επιστρέφεις.

Φτάνεις επιτέλους στο σπίτι, ώρα για ύπνο!

πιτζάμες βούρτσισμα δοντιών και γάλα!

Όταν πια το μικρο σου αγγελάκι κοιμάται, θυμάσαι την εικόνα σου στο σούπερ μάρκετ. 

Γελάς....κάποτε πριν γίνεις μάνα είχες συναντήσει όμοιες σου και τις θεωρούσες τρέλες, τρελή!!!!
Μια κακή μέρα ήταν  σκέφτεσαι θα περάσει ...