Ένας δύσκολος αποχαιρετισμός

12:39 μ.μ.


Η πρώτη εβδομάδα της πρώτης τάξης μου φάνηκε τόσο δύσκολη.
Έμοιαζε με δύσκολο αποχαιρετισμό τον οποίο δεν μπορούσα να αποδεχτώ.
Αναρωτιέμαι βέβαια αν φάνηκε το ίδιο δύσκολη και στον γιο μου.
Η πρώτη εβδομάδα δεν ξεκίνησε καλά και όλο αυτό μου δημιούργησε πάρα πολύ άγχος.
Ο λόγος είναι κάτι που δεν θα ήθελα να αναφέρω μιας και θεωρώ ότι το θέμα τελείωσε.
Κάπου εκεί προσπάθησα να θυμηθώ εμένα στην πρώτη τάξη εμένα στο δημοτικό.
Καμία ανάμνηση, μνήμες κενές τις διέγραψε ο νους ή όλα πήγαν καλά?
Θυμήθηκα παρά μόνο λίγες εικόνες ελάχιστες αμυδρές...
Μετά από μεγάλη μάχη με τον εαυτό μου έπρεπε να ηρεμήσω όχι  για μένα αλλά για το παιδί μου.
Τι κι αν η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στην πρώτη μου φάνηκε δύσκολη.
Τι κι αν μου έλειπε πάρα πολύ η ασφάλεια και αγκαλιά του νηπιαγωγείου έπρεπε να αλλάξω τρόπο σκέψης. Έπρεπε να προσαρμοστώ.
Οι επόμενες δύο εβδομάδες κύλησαν σαφώς καλύτερα.
Πιο ήρεμη πια μπορούσα να παρατηρήσω καλύτερα το παιδί μου.
Μπορούσα να σταθώ καλύτερα στο παιδί μου.
Ένιωσα απροσάρμοστη. Όμως ο γιος μου μου δείχνει ακριβώς το αντίθετο.
Κάτι για το οποίο χαίρομαι πάρα πολύ.
Καθώς λοιπόν διαβαζε τα μαθήματά του, βρήκα ένα λάθος έπιασα τη γόμα ύστερα ήχησαν στα αυτιά μου τα λόγια της δασκάλας του νηπιαγωγείου. " μην γίνεται η γόμα των παιδιών σας" άφησα τη γόμα κάτω και τον άφησαν να ολοκληρώσει τις ασκήσεις του.
Άλλωστε και τα λάθη είναι για να μαθαίνει.
Και είναι δικα του λάθη όχι δικά μου.
Και εγώ δεν θέλω να γίνω η γόμα του.
Την παρασκευή άκουσα για ακόμη μία φορά να μου λέει πως ήταν η χειρότερη του μέρα,  κακές σκέψεις πλημμύρισαν το μυαλό μου μέχρι να ακολούθησε ο εξής διάλογος ..


-Πώς ήταν η μέρα σου? τον ρωτάω
- μαμά η χειρότερη μου μέρα  ήταν . απαντάει
αμαν σκέφτομαι τι να έγινε
-γιατί αγάπη μου τον ρωτάω ξανά .
-γιατί έλειπε η δασκάλα μας και να σου πω κάτι άμα μάθω ότι η δασκάλα μας θα φύγει για πάντα από το σχολείο εγώ σχολείο δεν θα ξαναπάω η μόνη σχολή που θα πάω θα είναι η σχολή οδήγησης!!"
Το παιδί μου μεγαλώνει ,εκφράζεται, σκέφτεται και ψάχνει τρόπους να αντιμετωπίσει καταστάσεις.
Μα μόλις χτες ήταν ένα μικρό μωρό στην αγκαλιά μου.
Και σήμερα πρωτάκι πια παίρνει την τσάντα του  και πάει στο σχολείο.
Ο δύσκολος ο αποχωρισμός είναι δικός μου όχι δικός του.
Για εκείνον είναι κάτι νέο κάτι καινούργιο και κάτι που του δημιουργεί πολλές νέες αναμνήσεις γνώσεις εμπειρίες.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.