Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΥΛΑ



Τις περισσότερες φορές που ο γιος μου τρυπώνει στο κρεβάτι μας, τον παίρνω αγκαλιά και νανουρίζομαι.
 Κοιμάμαι σαν πουλάκι .
Μα είναι και κάτι νύχτες που την ώρα που τον αγκαλιάζω περνάνε σκέψεις από το μυαλό που με τρομάζουν,με κάνουν και φοβάμαι.
 Και μετά πάλι αφού κάνω τον απολογισμο
μου προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, χωρίς πανικό .
Μια τέτοια νύχτα ήταν η χθεσινή...άρχισα να σκέφτομαι, πόσο πολύ τρέχει ο χρόνος.Σαν να το χω ξαναδεί το έργο.μοιάζει με ταινία μικρού μήκους και εμείς θεατές στο ίδιο μας το έργο.
Φεβρουάριος πότε θα έρθει το Πάσχα χαμπάρι δεν θα πάρουμε. Θα ρθει και θα προσπεράσει τόσο γρήγορα που μετά θα πούμε εντάξει παει το Πάσχα, έρχεται το καλοκαίρι.
Ξεκινάς και το ονειρεύεσαι βάζεις νέους στόχους,  σχεδόν το μυρίζεις...και τσουπ το πρώτο σου μπανακι!
Κανονίζεις αποδράσεις βόλτες καφέ παραλία .Και ξαφνικά βρίσκεσαι στην τελευταία μέρα των διακοπών σου.
Μα καλά σκέφτεσαι πως πέρασαν έτσι  οι μέρες ,οι μήνες ο καιρός.Θυμάσαι πολλά καλοκαίρια η αυτά που είχες περάσει καλά ,αυτά που έκανες κάτι διαφορετικό.
Τελικά στην αναδρομή του καλοκαιριού και έχοντας φτάσει κάπου στην μέση Σεπτεμβρίου σε βρίσκει να ξεβάφεις στην πετσέτα το  καλοκαιρινό μαύρισμα που με τόσο κόπο απέκτησες.Του χρόνου δεν θα κάτσω στον ήλιο λες δεν έχει νόημά είναι και βλαβερό σκέφτεσαι.
Και όσο προσπαθείς να ρουφήξεις την μαγεία του καλοκαιριού που φεύγει  σε βρίσκει η προσαρμογή της νέας σεζόν .
 Προσπαθείς να εφοδιαστείς με ξύλα για το τζάκι,  να στρώσεις χάλια να βάλεις ξανά νέους στόχους.
Και κάπου εκεί βρίσκεσαι  ανάμεσα σε χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και την γλυκιά αναμονή των Χριστουγέννων.
Στόλισμα δέντρου, δώρα, γιορτές, τι ωραία ακόμα λίγες όμορφες οικογενειακές στιγμές.
 Ο καινούριος χρόνος έφτασε οι γιορτές πέρασαν  είσαι με τις τσέπες άδειες και μια περίεργη αίσθηση,εγώ τουλάχιστον την έχω πάντα!
Ξεστολιζεις το δέντρο ο χειμώνας φαίνεται πως μόλις μπήκε και ας άρχισε ήδη η μέρα να μεγαλώνει. Μαζί της  μεγαλώνει και η επιθυμία να έρθει πάλι  η άνοιξη!Λίγο οι αλκυονίδες μέρες και το μυαλό ήδη νοσταλγεί καλοκαίρι.
 Μόλις μπήκε ο Φεβρουάριος!Φεβρουάριος θα σβήσω τα κεράκια της τούρτας μου.Κοίτα να δεις που έφτασα 30!!!
Μα καλά πότε ήμουν παιδί,πότε έπαιζα με την αδελφούλα μου, πότε είχα ανάγκη μόνο την αγκαλιά και την παρουσία της μαμάς  μου,και τώρα είμαι γω μαμά και ο γιος μου έχει την ίδια  ηλικία που ξεκινάνε οι δικές μου μνήμες.Και κάπου εκεί τρομάζω.
Πόσο κοντά το χτες πόσο γρήγορα περνάνε όλα.
Χάνομαι σε σκέψεις αναμνήσεις χρόνια .
Όλα τα όμορφα περνάνε γρήγορα και πολλές φορές αναρωτιέμαι αν έχω προλάβει να φύλαξω μέσα μου την μυρωδιά τους την εικόνα τα συναισθήματα!
Από τότε που γέννησα σταμάτησα να περιμένω το πότε θα έρθει το καλοκαίρι η ο Χειμώνας.Δεν έχω πει πότε άντε να μεγαλώσει το παιδί ,πράγμα που ακούω συχνά. Χαίρομαι κάθε στιγμή και προσπαθώ να νιώσω την Ευτυχία και την ευλογία του να είσαι μαμά .
Ο καιρός κυλά ασταμάτητα προς μονό μια κατεύθυνση.Δεν θέλω άλλο να κοιτάω σαν θεατής την Ζώη μου,θέλω να την γευτώ και να την χρωματίσω με όλα τα χρώματα ακόμα και μερικές φορές το χρώμα είναι γκρίζο. Χρώμα δεν είναι και αυτό?
Ο χρόνος δεν θα σταματήσει να τρέχει και η ιδιαίτερα σε μια εποχή που όλα τα θέλουμε γρήγορα.
Γρήγορο ίντερνετ γρήγορο αυτοκίνητο γρήγορο γρήγορο..στοπ.Δεν βιάζομαι ιδιαίτερα όταν έχω να γευτώ ένα νήπιο που με καθυστέρηση μόλις έμαθε να μιλάει.και μου χαρίζει απλόχερα όλα όσα ο χρόνος άργησε τελικά να φέρει.
 Μαζί του μπορώ να δω ξανά τον κόσμο από την παιδική  ματιάς. Την δική του.
Να νιώσω για λίγο ακόμα παιδί,ίσως είναι ένας τρόπος να γυρίσει ο χρόνος και ας  έχουν αλλάξει πολλά..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.